Een wijn bespreken

Wijn is show. In de blog over het restaurant heb je het al gezien. Ook het bespreken van een wijn kan leuk worden. Je kan het eenvoudig houden. Wat eigenlijk aan te raden is. Objectief waarnemen met al je zintuigen. Het zicht. Doorschijnend of toch wat bubbeltjes. De neus voor en na walsen. 10 seconden de wijn in je mond nemen en hem alle hoeken van de kamer laten zien. Zuur, zoet, tanine. Slikken om de nasmaak te ervaren, alhoewel dit dikwijls een smaak achterlaat die de volgende wijn beïnvloed. Bij mensen met wat taalaanleg kan één en ander leiden tot: “Oliedikke tranen trekken een spoor van vunzige vettigheid. Alcohol welt wonderlijk welig tegen de gladde glasrand. Uit het glas springende sprankelende zure frisheid van bijna-rijpe geel-groene citroenen met impressies van in het ochtenddauw geplukte limoenvruchten. Een vleugje vroegrijpe stekelbes geurtextuur verzacht de niet bijtende maar toch volle indrukwekkende aciditeit. In de verte ontwaart men een zweem van versgeschoren buxus.” Ook de alliteraties doen het goed: een aantal woorden met dezelfde letter laten beginnen geeft de lezer de indruk dat dit “gene zever” is en niet zomaar uit het vuistje neergeschreven na een nachtje zwaar doordrinken. Dingen waarvan je in de verste verte niet verwacht ze te ruiken in wijn, vindt je ook regelmatig terug. En hoe eigenaardig ook, vroeg of laat ga je het zelf aan de lijve ondervinden. Ik zal het ogenblik niet vergeten waarop ik de eerste keer chocolade ervoer komende uit een glas wijn. Voor ik het vergeet. Een paar dagen gelden de Colruyt Klassewijnen cataloog in de bus gekregen. Steeds interessant door de 10% korting en het feit dat je slecht 1 of een paar flessen moet bestellen. Kan je lekker proeven.