Wijn op restaurant

Wijn is natuurlijk veel show. Het ritueel dat er in sommige restaurants gebruikt wordt om een wijn aan de tafel te brengen is typisch voor het wijngebeuren. Het verhaal begint meestal met het brengen van de wijnkaart begeleid met de vraag. “Wie gaat de wijn kiezen.”. Iedereen duikt weg. Ergens blijft er een pseudo wijnkenner over. Bij deze ongelukkige breekt het zweet al uit bij het zien van de volstrekt onleesbare wijnkaart. Het zweet vloeit des te meer bij het zien van de prijzen die er achter stonden waarbij hij in eerste instantie dacht dat de prijzen nog in oude Belgische franken aangeduid weren, maar het bleken keiharde euros te zijn. De gelukzak daalt dan af naar de laagste bedragen; die kan hij niet kiezen, want hij is toch geen vrek. Dan maar de 4de minst dure. Die komt zelfs uit Australië, een land waarvan hij dacht dat er enkel schapen vandaan kwamen en enkel misdadigers naar toe. Maar nu ook schijnbaar wijn. Dezelfde man dacht er vanaf te zijn, maar helaas na een paar minuten, het zweet was nog niet helemaal droog, komt er opnieuw een zwaluwstaart uit de keuken met witte handschoenen en een witte vod en een fles. Die hij moet “proeven”. Als je bij mij de cursus gevolgd hebt bij DTL dan ga je hier zeker scoren. Want wij oefenen dit. Het grote probleem is om serieus te blijven en niet in een onbedaarlijk lachbui te schieten en de man terug te sturen. Vraag vooral niet aan de man waarom hij maar zo’n klein beetje inschenkt. Dat hoort zo. Kijk nu heel serieus. Neem het glas bij de steel. Niet draaien met het glas. Eerst ruiken. Dan draaien. Dan terug ruiken. Dan proeven. Terwijl je dit doet kan je in het geniep kijken naar de fles waarvan je ondertussen al niet meer weet wat je besteld hebt. Mompel dan iets onverstaanbaar en maak een nonchalante beweging met de hand die de zwaluw moet begrijpen als : gooi maar vol! Altijd dolle pret, dat wijn kiezen.